Hierin moesten wij een boekje maken met het thema ‘unselfish’, als tegenhanger van Kim Kardashian’s boekje ‘Selfish’ waarin ze alleen maar foto’s van zichzelf plaatst. Een boekje dus waarin, volgens de beschrijving van de opdracht, ‘de mens niet centraal staat’.

Ik koos ervoor om mijn eigen persoonlijkheid en mijn eigen frustraties in het leven uit te beelden via illustraties en gedichtjes. De illustraties omvatten vaak het thema zonder dat er duidelijk één persoon is uitgebeeld. In de gedichtjes probeerde ik niet teveel mijn eigen verhaal te vertellen, maar een vaag beeld te creëren van een situatie of een gevoel zonder het precies uit te leggen.
Hierbij sta ik dus als mens niet centraal, maar ook wel.

Het liedje Bright Eyes van Art Garfunkel heeft me geïnspireerd voor veel van de illustraties en gedichtjes, en ik vond het daarom toepasselijk om het af te spelen tijdens de flip-through.

De titel van het boek is geïnspireerd op de laatste zijn uit één van de geschreven stukjes. Dit is het enige stukje dat niet in dichtvorm is geschreven en het beschrijft eigenlijk de gedachtegang achter het boekje.
Het stukje beschrijft een slak die jaloers is op een waterlelie omdat hij het gevoel heeft dat de waterlelie het veel beter heeft dan hijzelf. Vervolgens laat de waterlelie hem zien dat de bloemen die uit hem zijn gegroeid, zich allemaal hebben gevoed met modder. De slak beseft dat modder nodig is om in te groeien.

In dit verhaaltje ben ik eigenlijk de slak, die haar leven zwaar vindt en zich spiegelt aan waterlelies die hoog groeien en bloeien met gemak, terwijl ik niet zie dat zij door ellende heen zijn gegaan om te komen waar ze zijn.
De modder staat symbool voor alle problemen, en de bloem is de kunst die ik er uiteindelijk van maak. En zo is dit boekje uiteindelijk ‘de bloem’ uit ‘de modder’.

De symboliek van de waterlelie heb ik gehaald uit een gesprek met een Chinese vrouw, genaamd Shuì Lián. Zij vertelde mij de betekenis van haar naam (waterlelie). Volgens haar staat de waterlelie voor ‘in moeilijke omstandigheden tot bloei kunnen komen’. Aangezien ik zelf veel heb meegemaakt in mijn jeugd, vond ik dit een mooi thema om te gebruiken voor mijn boekje.

De Chinese wijsheid heeft me ook geïnspireerd voor de vormgeving.
Vaak hebben de boekjes met Oosterse wijsheden een bepaald soort kleurgebruik en vormgeving. Die heb ik geprobeerd op mijn eigen manier erin te verwerken. Achteraf is mijn vormgeving per ongeluk meer Japans dan Chinees geworden.
Zo heb ik bijvoorbeeld geprobeerd alles een serene, geordende, minimalistische uitstraling te geven. De foto’s zijn gecentreerd, met veel ruimte eromheen.
Het boekje en de kaders van de afbeeldingen zijn vierkant, wat een evenwichtig en rustig gevoel hoort te geven. Zelfs de tekst heb ik geprobeerd zo vierkant mogelijk binnen dat zelfde kader te houden.
De kleuren van de kaft zijn zacht en warm. Ik heb de letters lichtelijk bruin gemaakt in plaats van zwart zodat er minder contrast is tussen de felle witte pagina’s en de donkere letters. De illustraties in het boekje zijn echter wel verzadigd en fel in het kleurgebruik.

De illustraties zijn gemaakt met aquarelverf en later ingescand.
Ik heb getwijfeld om alle pagina’s licht geel te maken, maar heb uiteindelijk besloten om dit alleen op de kaft toe te passen. Zo is er meer verschil tussen kaft en inhoud.
Met een beperkt budget heb ik uiteindelijk besloten mijn boekje op school te printen en zelf bij te snijden en te naaien. Mijn eerste gedachte was om een hard cover te kiezen, maar helaas was dit niet mogelijk met het aantal pagina’s. Daarom heb ik, om toch duidelijk een idee van een kaft te krijgen, het op canvas laten printen. Ik ben erg tevreden met het resultaat!
Overigens is het me niet meer gelukt om het goed bij te snijden, er zitten hier en daar wat uitsteeksels en rafeltjes aan. Ik vind dit zelf niet storend, maar voor de beoordeling zal het wel meetellen.

Ik heb in de volgorde van de gedichtjes nagedacht over chronologische volgorde in mijn leven, maar ook over de afwisseling in ‘licht’ en ‘zwaar’ qua thema’s.
Het begint met een introductie, en het eindigt met een dieptepunt, een openbaring en een verzachting. Vervolgens een soort dankwoord aan alle ellende die nodig was om de bloem te maken.

Voor de verdere betekenis van de gedichtjes en illustraties wil ik eigenlijk zoveel mogelijk overlaten aan de verbeelding.