Toevoeging fotoserie

Eindelijk is het me gelukt om er tijd voor te vinden: mijn fotoserie. Ik was nog niet heel tevreden over de resultaten van de vorige serie. Michiel had me getipt om wat meer variatie op hetzelfde thema te doen, in de vorm van een soort ‘vanitas’ (verwijzing naar de dood, de vergankelijkheid van het leven, het voorbij gaan van de tijd).

Ik heb een paar spullen bij elkaar geraapt die in een vanitas zouden kunnen zitten, en er een soort ‘barok-licht’ op laten vallen zodat het lijkt alsof mijn slakken in een soort zeventiende eeuws stilleven zijn beland.

Hier heb ik een paar van mijn favorieten uitgekozen, waarvan ik soms nog twijfel welke versie de beste is.

Het was erg lastig om met een macro-lens verschillende ‘lagen’ van het stilleven tegelijk vast te leggen, omdat hij enorm inzoomt. Ik kon niet heel erg naar achteren omdat mijn kamer daar ophield. Daarom heb ik voor de serie afgewisseld met de normale lens, om ook nog het hele plaatje goed te zien.

Vrijetijdswerk

Omdat ik de camera van de Breitner academie langer kon lenen, heb ik besloten om zelfstandig aan de slag te gaan met film. Deze filmpjes zijn nog gemaakt in Movie Maker, later voor atelier ben ik begonnen met Da Vinci Resolve. Het begon eigenlijk als een soort grap, en een soort music video voor m’n muziek, maar later werd ik geobsedeerd door filmpjes maken en heb ik er zelfs een paar andere opdrachten voor moeten opofferen.
(Van oudste filmpje naar nieuwste filmpje.)

Diamonds are Forever heeft me altijd aangesproken omdat het verdriet en de teleurstelling van de persoon zo duidelijk te horen zijn.
Wat ik altijd voor me zag bij dit liedje was een persoon die zich richt op het materiële omdat de mensen om haar heen ongrijpbaar en oncontroleerbaar zijn, en een soort hebzucht heeft ontwikkeld omdat dat het enige is wat haar nog troost kan bieden. Ik heb geprobeerd een personage neer te zetten die zowel haat als verdriet in zich koestert, en wiens kille houding eigenlijk een schild is voor teleurstelling.

Dit liedje had ik ooit geschreven voor mijn toelating voor de Breitner academie, als een soort ‘soundtrack’ voor mijn poster-ontwerp. Uiteindelijk heb ik een andere poster gemaakt, maar ik vond het zonde om het liedje verloren te laten gaan.
In het filmpje probeer ik uit te beelden hoe ‘reclame’ eruit zou zien als persoon.

De Glimlachmachine is een opdracht voor 3D waar ik een verdiepingsopdracht over moest schrijven. De verdiepingsopdracht heb ik uitgewerkt tot een filmpje.
Het is een soort kritiek op de maatschappij waarin we continu moeten doen alsof alles goed gaat, ook al dat helemaal niet zo is.
Het was een uitdaging om het geluid echt te laten klinken als een soort polygoonjournaal fragment. Het accent moest even geoefend worden, en voor het ‘krakende’ geluid heb in audacity de ruis benadrukt. De juiste muziek vinden viel ook nog niet mee.

Een persoonlijk nummer dat ik een tijdje geleden heb geschreven, waar volgens mijn obsessie een filmpje voor nodig was.
Eerste keer dat ik heb geprobeerd dans vast te leggen op film. Hierdoor heb ik best veel geleerd over camerawerk en waar de camera moet staan om iets goed vast te leggen. Bij iets heel dynamisch als dans moest ik daar extra goed op letten, en dat zorgde af en toe wel voor de nodige frustratie. Zeker als je geen geschoold danser bent ;). Ik denk dat ik ongeveer twee uur bezig ben geweest met dansen en de camera verplaatsen.

Een experiment met meerstemmig zingen en een macro-lens. En nog meer zwierende jurken.
Een cover van het liedje Cymbeline van Loreena McKennitt (wiens tekst eigenlijk van Shakespeare is). De tekst herinnert me aan de tijdelijkheid van het leven, en dat alles eigenlijk niet meer uitmaakt als we dood zijn. Dat we allemaal gelijk zijn als we sterven. Voor mij werkt dit om me minder druk te maken over de prestatiedruk en alles wat mensen om me heen belangrijk vinden.
(Hier weer een slak als symbool voor dit fenomeen, want slakken zijn gewoon cool en ik kan ze altijd inzetten voor een filmpje dus waarom niet?)

16-4-2020 – 30-4-2020

Eerste ervaring met animatie. Omdat ik geen toegang had tot fancy Adobe programma’s, heb ik in de lijst met aanbevolen programma’s gesnuffeld en kwam ik Synfig tegen. Met een paar basic tutorials begreep ik het wel, alleen vond ik bepaalde dingen wel erg omslachtig en lastig te vinden.
Ondanks de verwarring heb ik me wel kostelijk vermaakt met de gekke effecten.

Voor deze animatie heb ik eerst de spin en de achtergrond in photoshop getekend, en als aparte bestandjes opgeslagen.
Vervolgens heb ik ze in Synfig geopend en vervormd met gekke effectjes.
Voor de spinnenpoten heb ik de bone animation gebruikt, een soort skeletje getekend over alle poten vanaf het midden, zodat ik de gewrichten kon draaien per frame. Dit gaat niet altijd precies zoals je wil, soms bewegen er delen mee die je eigenlijk niet wilde laten bewegen. In eerste instantie ging ik voor een realistische animatie waarin de spin echt lijkt te lopen, maar ben eigenlijk blij dat ik dat niet heb gedaan, en het meer op het ‘bizarre’ heb gegooid.
De achtergrond ging ook niet geheel volgens plan, het was eigenlijk het idee om alleen de cirkels in de achtergrond te laten draaien terwijl de spin bewoog, maar ik ben niet ontevreden over wat het is geworden. Het verrassings-effect voegt ook wat toe.

8-4-2020

De film, samen met Jana, Jan en Yoëlle.

In een wereld waar de mensheid al meer dan een jaar in quarantaine zit, verspreidt een gerucht zich en worden de mensen erdoor overgenomen.

De storyboard heb ik getekend, Yoëlle heeft de tekeningen aan elkaar vast gezet als een storyboard.
Jana, Yoëlle en ik hebben de beelden verzameld en Jan heeft alles gemonteerd.
Yoëlle heeft de geluidsfragmenten van het nieuws verzameld, en het grootste deel van het vorkengeluid opgenomen. Het andere deel van het vorkengeluid (het snelle tikken) heb ik opgenomen.
Het overleg en het verhaal zijn natuurlijk door ons allemaal gedaan.

Huiswerk 19-3-2020

Na een gesprek over de fotoserie werd mij aanbevolen om verder te gaan op het concept ‘slakken’ als symbool voor een soort tegenreactie op de gehaaste moderne tijd, waarin we altijd maar dingen moeten doen en het liefst ook snel. Ik heb in deze reeks foto’s een wekker gebruikt als symbool voor zowel de tijd als voor de haast, aangezien een wekker mensen wakker maakt om aan de slag te gaan. Ik hoopte hierdoor een soort contrast te krijgen in de foto’s.

Huiswerk 12-3-2020

De tweede serie foto’s. Ik heb gemerkt dat de foto’s er donkerder uit komen dan ik ze zie op de camera, waardoor sommigen een beetje te donker zijn geworden.

5-3-2020

De soundscape performance

Ons notenschrift voor het speelgoedgeluid:

Huiswerk 5-3-2020

Voor de eerste foto’s van de fotoserie merkte ik dat ik aangetrokken werd tot de dingen die eigenlijk van zichzelf niet zo mooi zijn, en zelfs een beetje vies. Het leek me een leuk idee om voor de serie dingen vast te leggen die we als mensen eigenlijk het liefst vermijden of niet willen zien, zoals vieze afwas, vlekken of smerige afvoerputjes.

Ik was nog op zoek naar dingen die refereerden aan het thema ‘weapons of mass distraction’, maar vond het lastig om iets te bedenken wat niet heel afgezaagd was. Er zitten een paar foto’s van een vriendin die tijdens het koken op haar telefoon zit tussen, maar ik vond dat eigenlijk niet zo interessant.

Als laatste kwam ik op het idee om de zendmast naast mijn stageschool te fotograferen, omdat deze gebruikt worden voor het internet en dergelijke.
Bovendien vond ik dit ook weer passen in mijn interessegebied om lelijke dingen mooi vast te leggen.

Tussendoor heb ik nog een paar shots gemaakt van dingen die ik er interessant uit vond zien.

27-2-2020

(De verticale foto’s uploaden gedraaid om een of andere reden, excuus)

De les waarin we experimenteerden met poseren en het model vastleggen in een ‘spontane’ situatie, maar ook met het diafragma bijstellen, de sluitertijd bijstellen en de ISO aanpassen afhankelijk van de foto.

Als eerste de foto’s waarin Esmee en ik allebei om de beurt model staan en voor fotograaf spelen. Het kostte ons allebei moeite om te wennen aan de camera, en we hebben er lang over gedaan om van elkaar mooie maar toch spontane foto’s te krijgen.

Hierna de experimenten met het diafragma. Hierin zitten zowel foto’s van mij als van Esmee, omdat we beiden hebben overlegd over deze foto’s.

Daarna de opdracht waar me met de sluitertijd moesten experimenteren: één foto waarin de foto de tijd stilzet, en eentje waarin hij de tijd versnelt.
Het duurde even voordat we dit onder de knie hadden, dus helaas hadden we pas tegen het einde een paar fatsoenlijke foto’s.

Daarna nog de ISO instellingen: één overbelichte en één onderbelichte foto.

Huiswerk 13-2-2020

Deze les was ik niet aanwezig en ik heb het huiswerk ook later pas kunnen inhalen. De inspiratie voor deze opdracht wilde maar niet komen opborrelen.
Uiteindelijk heb ik me laten inspireren door alledaagse gedachtes en inspiraties en die maar gebruikt.

Afbeelding
Iemand vroeg mij om ‘op de koffie te gaan’, en ik vond dat zo’n gekke uitspraak die ik opeens heel letterlijk voor me zag.
Ik heb stock-photos gezocht op het internet en een plankende man over een kopje koffie geplakt, zodat hij letterlijk ‘op de koffie gaat’.
Het lettertype is expres een lelijk soort photoshop effect.

Video
Ik was met een paar vriendinnen op stap en één van mijn vriendinnen draagt haar zoontje op haar rug in een scootmobiel. Haar zoontje vindt dit helemaal geweldig. Ik grapte tegen haar “he’s having the time of his life!”, en hoorde opeens het liedje “I had the time of my life” spelen op de achtergrond. Ik heb het beeld een beetje op slowmotion gezet zodat het iets beter klopte bij de tekst van het liedje.

Geluidsfragment
Een vreemde beatbox van nare vioolgeluiden

6-2-2020

De eerste opdracht:
Hierin moesten we een grote media afleiding afbeelden in één foto.
We hadden ervoor gekozen om een meme te doen, namelijk de ‘OK boomer’ meme.
In onze OK boomer meme komt een jong persoon voor die bezig is met zijn telefoon en een ‘boomer’ die denkt dat al zijn problemen komen door het gebruik van zijn smartphone. Hoewel de meme best denigrerend is bedoeld richting de boomergeneratie, laat het wel een duidelijk generatieconflict zien en hoe de technologische ontwikkelingen anders gezien worden afhankelijk van in welk tijdperk de persoon is geboren.

De middelste opdracht:
een scene uitbeelden in film waarin we een ‘beeldcliché’ vastleggen. Een principe dat altijd op dezelfde manier wordt uitgebeeld in media.
Wij hebben gekozen voor een cominatie van de ‘Wilhelm scream’ en ‘vallen in horrorfilms’, waarbij het slachtoffer altijd eerst valt voordat hij vermoord wordt (ook als dat totaal niet logisch is in die context).

Laatste opdracht:
een soundscape maken van ‘vox populi’. Oftewel: we moesten mensen naar hun mening vragen op straat, hun mening opnemen en alleen de fragmenten uitkiezen waarin de persoon het met ons eens was.
Daar werd dan een soundcompilatie van gemaakt. Wij hadden als vraag: “vindt u dat het geld dat gaat naar de Gay Pride beter besteed kan worden?”