Reflectie

Wat ik kan zeggen over afgelopen semester is dat het niet altijd makkelijk was, maar dat ik ondanks dat toch heel veel heb geleerd.
Ik begon met 3D op een vrij laag niveau, behalve misschien voor keramiek. Maar van alle andere dingen wist ik zo goed als niks. Ik had nog nooit een boormachine gebruikt, nog nooit gesoldeerd of gepuntlast, nog nooit iets met gips gegoten, etc.
Handig heb ik mezelf eigenlijk nooit genoemd. En hoewel constructief nog steeds totaal niet mijn ding is, heb ik wel wat meer zelfvertrouwen gekregen om elementen hiervan in toekomstige kunstwerken te verwerken.

Het enige deel waar ik bij 3D echt een passie voor heb ontdekt is keramiek, of boetseren in het algemeen. Boetseerwas vond ik ook super fijn om mee te werken.
Hier wil ik in de toekomst echt heel graag meer mee gaan doen.
Ik kan duidelijk zien dat ik daar dit jaar ook veel beter in ben geworden, en dat voelt heel bevredigend.

5-1-2020

Omdat mijn kleiwerk voor atelier die dag nog in de oven zat, heb ik mijn oude boetseerwerk geglazuurd om te oefenen en de tijd te vullen.
Hierin heb ik geprobeerd de kleuren te verwerken die ik in mijn atelierwerk wilde gebruiken, om te kijken of het er zo uitkomt als ik wil.
Daarom zijn de kleuren af en toe een beetje experimenteel geworden. Het waren een hoop kleuren die ik ergens in wilde verwerken. Ook vond ik het wel een leuk idee om knallende kleuren naast elkaar te proberen te zetten, of kleuren over elkaar heen, in elkaar over te laten lopen, etc.
En ook gewoon omdat ik het grappig vond om me een beetje uit te leven.

Ik heb ook nog twee mystery-kleuren van Stella gebruikt, die uiteindelijk niet in mijn atelier werk gaan terugkomen. Maar ik was in een avontuurlijke bui.

Sculptuur één

Vóór het bakken

Ná het bakken

Sculptuur twee

Vóór het bakken

Ná het bakken

24-11-2020

10-11-2020

Voor deze opdracht was ik vooral heel geïntimideerd door alle mogelijkheden en technieken. We moesten iets maken met mallen, maar dat had ik nog nooit gedaan, behalve die ene keer in het kunststoflokaal in het eerste leerjaar.
Daarom hadden Karen en Lot me als advies gegeven om met polyether schuimrubber te werken, omdat dat een laagdrempelige manier is om te beginnen.

Laagdrempelig ben ik ook begonnen, door gewoon mijn hand erin te duwen en te kijken wat er gebeurde. Dit viel erg in de smaak, en toen kwam ik opeens op het idee om verschillende handgebaren uit te drukken in de malletjes.

Ik begon na te denken over de manier waarop wij handgebaren gebruiken, en hoeveel we ermee kunnen vertellen. Maar ook hoe dubbelzinnig sommige handgebaren kunnen zijn, afhankelijk van de context.
Zo kan een open hand gebruikt worden om mee te zwaaien, wat zowel ‘hallo’ als ‘doei’ kan betekenen. Maar dezelfde vorm van de hand voor je uit gestrekt kan ‘stop!’ betekenen. Een middelvinger is een vrij algemeen begrip, en daar is vrij weinig verwarring over. Maar een vuist kan een bedreiging zijn, maar ook bijvoorbeeld een begroeting. Of een manier om frustratie te uiten. Een wijzende vinger kan ook negatief op positief of zelfs neutraal opgevat worden.
Hoeveel communicatie wij doen met onze handen wordt volgens mij heel erg onderschat. Ik was opeens extreem gefascineerd door deze gedachte en wilde dit ook uitwerken.

Elayachi heeft me geholpen om het gips te mengen en te gieten. Het ging niet altijd een soepel, maar het uiteindelijke resultaat hoefde er gelukkig niet onder te lijden.

3-11-2020

Mijn derde modelkleiwerk, dit keer naakt. Op deze foto is het werk al uitgehold.

27-10-2020

De eerste poging gekleed modelboetseren.

Aangezien ik vrij snel klaar was en nog veel tijd had, besloot ik mijn homp klei in elkaar te deuken en opnieuw te beginnen. Heel interessant om beide resultaten te vergelijken.

Met klei werken heb ik altijd al heel leuk gevonden, alleen heb ik er op één of andere manier in mijn vrije tijd nooit veel mee gewerkt. Waarschijnlijk omdat het bakken met de oven een beetje lastig is om thuis te doen.
Maar na deze sessie is mijn passie voor keramiek wel echt aangewakkerd. Hierdoor besloot ik om mijn atelierproject ook in keramiek te maken.

20-10-2020

Aan mijn vorige project wilde ik niks meer toevoegen, omdat het in zijn simpelheid beter tot zijn recht zou komen. Daarom heb ik geprobeerd met hout hetzelfde te doen, alleen dan… anders. Dit werk is eigenlijk ook een geabstraheerde versie van mijn tekening, alleen opgebouwd uit ander materiaal en andere vormen.

Ik wilde heel graag zowel hout als metaal hebben geprobeerd..

Geïnspireerd door Naum Gabo en andere constructivistische kunst heb ik een schets gemaakt voor het houten werk. Het is uiteindelijk het derde beeld geworden. Natuurlijk enigszins aangepast aan mijn eigen mogelijkheden.

Het is door tijdgebrek en gebrek aan constructieve kennis vooral aan elkaar gemaakt met houtlijm. De twee losse objecten zijn aan elkaar gemaakt met een stuk ijzerdraad dat door de cylinders heen gaat, en door de kracht van het ijzerdraad wordt het bij elkaar gehouden en valt het niet om.

Hout beviel me persoonlijk iets beter, ik vond het heel rustgevend om te zagen en te boren en te veilen. Het was niet makkelijk, en het kostte wel tijd, maar ik haalde er meer voldoening uit dan werken met metaal. Ook heb ik voor het eerst de figuurzaagmachine gebruikt. Dat vond ik in het begin ook wel spannend, maar kreeg ik snel onder de knie. Dit was ook de eerste keer dat ik een boormachine heb gebruikt (ja, dat is heel erg, ik weet het). Het was alom heel leerzaam, en hoewel constructief ECHT niet mijn ding is, vond ik het ook wel leuk.

Om het meer een in elkaar lopend geheel te maken, heb ik besloten om het in één kleur te verven. Eerst overwoog ik om een soort Mondriaan kleuren of kleuren te gebruiken gebaseerd op het Russische constructivisme (rood, wit, zwart).
Uiteindelijk heb ik gekozen voor alleen zwart, omdat het rustgevender is.

In eerste instantie kreeg ik het niet helemaal af, en waren er nog plekjes onbeschilderd. Tijdens de tussentijdse presentatie kreeg ik van meerdere mensen het advies om het juist expres onafgewerkt te laten, omdat dit ook beter paste bij het geheel. Ik heb daarom bewust gekozen om de rest niet te schilderen. Dit voelde wel een beetje vreemd aan, omdat het niet mijn oorspronkelijke idee was. Maar ik vond het een grappige uitdaging om te kijken wat er zou gebeuren als ik het EXPRES niet af zou maken, in plaats van per ongeluk. Verandert dat de waarde van dit kunstwerk?
Is het opeens oké zodra het een keuze is? Of blijft het er gewoon slordig en onafgewerkt uitzien? Wanneer is iets echt een keuze?

6-10-2020

Hier heb ik nog met een soldeerbout een paar dunnere ijzerdraadjes aan het dikke ijzerdraad vastgemaakt.
Dit contrast is wel interessant om te zien en het trekt naar mijn mening de aandacht meer naar het centrum toe, waar het ‘gezicht’ (de geabstraheerde versie ervan) is.
Solderen viel me erg zwaar, het duurde even voordat het uiteindelijk bleef zitten. Erg frustrerend. Maar het zit.

29-9-2020

Op advies van Karen heb ik mijn geabstraheerde versie van ijzerdraad uitvergroot. In eerste instantie wilde ik hem met ‘normaal’ ijzerdraag maken (zoals in het prototype), en het in elkaar vlechten. Maar uiteindelijk ben ik doorverwezen naar het stevige, dikke ijzerdraad. Dit dwong me om mijn kunstwerk nog meer te abstraheren en te blijven bij de puurste, meest basale lijnen van mijn tekeningen.

Hier heb ik voor het eerst de puntlasser gebruikt. In het begin vond ik dit doodeng, maar uiteindelijk lukt het steeds beter.

• 

• 

22-9-2020

Eerste vertaling van de 2D schetsen in 3D schetsen, met boetseerwas. Was erg leuk materiaal om te proberen. Dit was vooral een experiment om te kijken hoe deze vorm te vertalen was naar een object in de ruimte.

Ik heb uiteindelijk gekozen voor de eerste uitvoering.
Deze heb ik uiteindelijk in miniatuurversie gemaakt met ijzerdraad.

• 

Het eindresultaat van de keramiek sculptuur, nadat het glazuur in de oven is geweest.

15-9-2020

Omdat ik ziek was deze dag, heb ik thuis zoveel mogelijk gedaan voor de opdracht.

De inspiratie wilde eerst niet echt komen, maar uiteindelijk werd ik geïnspireerd door mijn telefoon. Ik had een filmpje van mezelf opgenomen, en vond het opeens zo raar dat ik in dat filmpje zelf nog bestond, terwijl de ‘echte’ ik al ergens anders was. Dit koppelde ik aan het thema, omdat je hiermee eigenlijk bezig bent met tijdreizen. Of in ieder geval besta je in twee tijden tegelijk. Daar ben ik verder op door gaan filosoferen, en dat resulteerde uiteindelijk in deze schetsen.

Tekst:

‘Concept: als je jezelf opneemt, verdwijn je eigenlijk in een filmpje. Maar je echte zelf blijft ook bestaan. Dat betekent eigenlijk dat je op dat moment in twee of meerdere tijden tegelijk bestaat. Maar welke persoon BEN je dan? Identificeer je je met de ‘ik’ die je ziet, of de ‘ik’ die het waarneemt? En waarom?

Identificeer je je meer met het spiegelbeeld dat precies meebeweegt met wat je op dat moment doet, dan met de vastgelegde bewegingen die je in het verleden hebt gemaakt?

Blijven jouw opgenomen momenten zich zo voelen als jij ze niet meer bent, of niet meer bekijkt?’

• Materiaal:
  – keramiek lijkt me wel interessant, maar haalbaar? (Op houten of metalen stok?)
  – Papier maché?

Tekst:

Telefoon, spiegel, foto
‘Beeldje’ representeert de ‘ik’ persoon die door blijft bestaan nadat ze is vastgelegd

Misschien echt spiegelglas?

Verbindingsstuk moet stevig zijn

Combinatie papier maché en keramiek?

Tekst:
Klei
Basis houten stokjes? (Hoe hol?)

Als papier maché klein ballonnetje? Rietjes?

±30 cm hoogte

Mijn favoriete ontwerp uit de serie, omdat het wat meer geabstraheerd is en de boodschap er niet te dik op ligt. Ook is het wat meer 3D om het hoofd eruit te laten komen in plaats van het erop te schilderen. Dat maakt het beeld denk ik wat interessanter om naar te kijken. Bovendien zijn de ‘lijnen’ wat meer gebogen, wat lijkt alsof er beweging in zit, alsof er echt iets gebeurt in de scene.

Voor dit ontwerp ben ik geïnspireerd door Brançusi, de gestroomlijnde en gladde vormen. Vooral voor het wandelende figuurtje lijkt me zo’n soort stijl heel gaaf.

Uiteindelijk wil ik het werk het liefst van klei maken.
Ik vond het heel jammer dat we niet meer met keramiek konden doen afgelopen jaar; ik had me daar wel wat meer in willen verdiepen.

8-9-2020

De collages

Ik, Yoëlle en Floris hebben gebrainstormd over het concept ’tijd’ en wat voor associaties er bij ons opkwamen. Veel soorten ideeën, van reizen en vakantie tot drugs en depressie. Allemaal dingen die invloed hebben op ons besef van tijd en hoe we ermee omgaan.
Nadat we een wordweb hadden gemaakt, hebben we gezocht naar afbeeldingen die ons doen denken aan tijd, en hier een collage van gemaakt. Een terugkerende ‘vorm’ (vooral voor mij) was een spiraal.
Spiralen doen mij denken aan portalen naar andere werelden of andere tijden. Alsof je er zo ingezogen kunt worden. Vandaar dat we er een spiraal van ijzerdraad op gemonteerd hebben.
Achteraf hebben we nog enkele woorden uit onze brainstormsessie verwerkt in de collage.

Het glazuren

Na de collages ging onze groep de kleiwerkjes van vorig jaar eindelijk glazuren. Het was fijn om eindelijk mijn werkje terug te zien, gebakken en al.
Ik heb me bij het schilderen van mijn werkje niet gehouden aan de gefotoshopte versie, maar me laten leiden door de kleuren waar ik op dat moment behoefte aan had. Ik was vooral erg blij met de kleur ‘victoria green’, die er op mijn glazuurproefje zo mooi uit was gekomen. Deze kleur heb ik dan ook gebruikt als basis om de rest van de kleuren omheen te werken.
Zo in pastelkleuren ziet het er nog niet uit zoals ik zou willen, maar hopelijk verandert dat na het bakken.