1.

Deze herkansing heb ik gewerkt aan een nieuw project. Het vorige project beter uitvoeren leek onhaalbaar en leidde alleen maar tot frustratie.
Een lange tijd heb ik geen inspiratie gehad, maar op een gegeven moment besefte ik dat hetgeen mij terughield om hieraan te beginnen mijn faalangst was.

Ik wilde in eerste instantie iets doen met het gevoel dat mijn werk nooit goed genoeg was. Aangezien dit toch in mijn hoofd speelde, dacht ik dat het een goed idee was om dit gevoel juist te gebruiken.

Midden in de nacht had ik een beeld voor me van een sliert papier aan de muur met de tekst ‘het is toch nooit genoeg’. Ik wilde het gevoel van deze tekst verwerken in een kledingstuk dat dit gevoel over zou brengen.

De eerste schets van mijn project ziet er als volgt uit:

Het idee van stroken papier liet me niet los, en ik wilde een soort blinddoek maken van stroken papier.

Hier komen een paar aspecten van faalangst in terug.
De ‘blinddoek’ verbeeldt de blindheid die je hebt voor je eigen vermogen, en voor de wereld. Je hebt een soort ‘vertekend beeld’ van de wereld, een bord voor je kop.
Ik twijfelde of ik op de stroken papier

Tegelijk worden je handen naar achteren getrokken in een soort ‘zakjes’ op de schouders. Niet alleen hebben je handen geen vrijheid om te bewegen omdat ze in een zakje zitten, maar ook worden je armen in een ongemakkelijke houding gezet, zodat je er eigenlijk niks meer mee kan doen.
Dit verbeeldt het feit dat je, hoewel je waarschijnlijk soms wel capabel bent, niks kan ‘doen’. Je struikelt over je handen.

2.

• 

Hier ben ik aan de slag gegaan met het hoofddeksel. Ik heb een oude haarband gevonden en daar stroken papier aan vastgespeld.

3.

Omdat ik niet zoveel ervaring heb met kleding maken, heb ik besloten om naar een tweedehandswinkel te gaan en daar een kant en klare basis te kopen voor mijn project. Ik heb hier een wit onder-shirt gekocht en een giletje.

Het idee hiervan was om van het giletje een korset te maken. Ik vond het idee van een korset wel passend, omdat het heel benauwend is, en je dwingt om je op een bepaalde manier te bewegen en gedragen. Dit is wat faalangst ook met je doet.

4.

Hier begon het avontuur om het giletje in een korset te veranderen. Ik heb de kraag eraf geknipt, de knoopjes verplaatst, de hoek van de onderkant veranderd, etc.

.

5.

Ik was tussendoor op het idee gekomen om een soort hand te maken die je tegenhoudt. Bijvoorbeeld een hand die je de mond snoert, of een hand die je keel dichtknijpt. Want faalangst maakt dat je dingen die je wil zeggen niet kan zeggen.

Ik heb uit de overgebleven stof van de achterkant van het giletje een hand gemaakt. Ik wilde namelijk dat de hand dezelfde soort stof was als het korset.
Hij hield alleen niet zo goed vorm. Daarom heb ik hem opgevuld met dik ijzerdraad:

6.

Interviews faalangst

Ik bedacht me opeens dat het tof zou zijn om niet alleen mijn eigen faalangst als inspiratie te gebruiken, maar ook dat van anderen. Ik heb in mijn Instagram story een oproep geplaatst voor mensen die hun verhaal met faalangst willen delen. Zo heb ik er een paar verzameld. Van vrienden, kennissen, maar ook van een studiegenoot en natuurlijk ook van mezelf.
Hier twee voorbeelden van ‘interviews’.

Mijn idee was om hier uiteindelijk een filmpje van te maken, met gemengde audiofragmenten van losse ervaringen van verschillende mensen.

7.

Hier heb ik de haarband goed genaaid (de oorspronkelijke zat vreemd gedraaid), de papieren stroken vastgenaaid en een paar kleine aanpassingen gemaakt.
Als eerste merkte ik dat er geen plek was voor mijn neus, waardoor de voorste strook naar voren viel, en zo het ritme en de bedekking doorbrak. Daarom heb ik daar een beetje ruimte opengelaten.

Toen ik deze nieuwe versie zag leek hij een beetje uit balans. Daarom heb ik de vorm wat aangepast door de buitenste stroken schuin af te knippen.

8.

Hier ging ik aan de slag om de dingen aan de mouwen te naaien die uiteindelijk mijn handen moesten tegenhouden.
Deze heb ik in elkaar gezet van de afgeknipte kraag van het giletje.

Op dit filmpje was ik de algehele ‘vibe’ aan het testen, en aan het kijken waar de ‘mouwtjes’ moesten en waar de hand dan het beste tot zijn recht kwam.
Dit bleek uiteindelijk beter op de keel te zijn, omdat er anders bij het gezicht al teveel gebeurde vanwege het masker.

Later heb ik nog een knoopsgat en een knoop in de achterkant van de nek genaaid, zodat het meer een ‘koltrui’ effect had. De zwarte hand kwam dan beter tot zijn recht op de witte kol, vond ik.

9.

Vervolgens was het de uitdaging om de hand ergens aan vast te krijgen. Ik heb afgewogen om hem aan het witte ondershirt vast te maken, of aan het korset.
Dit is uiteindelijk het korset geworden.

Ook heb ik hier gekozen om de achterkant van het shirt (wat oorspronkelijk de voorkant had moeten zijn, maar dat terzijde) dicht te naaien.

Het was even zoeken naar de juiste stof voor de verschillende dingen onderdelen. Zo had ik geluk met nog een stukje kraag dat een mooi puntige vorm had om aan de achterkant van het korset vast te maken.

In onderstaand filmpje zitten alle onderdelen aan elkaar vast: de mouwtjes (uiteindelijk meer een soort schoudertjes geworden), de hand aan het korset.

9.
Productfoto’s en video

Voor de video heb ik een geluidsbestand gemonteerd van de door mij ingesproken teksten van anderen, gemengd met één tekst die door een ander was ingesproken.

Gelukkig had ik deze dag een huis met een trap tot mijn beschikking en kon ik deze mooi inzetten voor dramatisch licht en een goede symboliek.

Ik heb uiteindelijk gekozen voor de naam Terughouder omdat dat is wat het doet. ‘It holds you back’, het houdt je weg van wat je eigenlijk wil doen. Als een soort faalangst simulatie.

.

Reflectie Design

Afgelopen semester was een turbulente periode. Het vak design ging me niet gemakkelijk af. Vaak voelde ik me niet op m’n plek tijdens dit vak, omdat het me heel erg confronteerde met mijn tekortkomingen.
Maar ook zijn er veel onderdelen van dit vak die mij persoonlijk totaal niet liggen. Dit is vooral het product-gericht werken, en klantgericht werken. Mijn kunst is meestal erg expressief en vooral vanuit mijn eigen belevingswereld gemaakt. Rekening moeten houden met een markt en de promotie van een product is niet iets waar ik blij van word tijdens het maken.
Deze extra ‘laag’ die erbij kwam bij Design kostte me veel energie.

Ik heb in het begin nog wel geprobeerd om er het beste uit te halen, maar ik merkte dat mijn motivatie inzakte naarmate het semester vorderde. Dit kwam deels door de opgestapelde schoolstress, maar ook deels door weinig zelfvertrouwen tijdens dit vak.
Hoewel ik ook wel dingen heb geleerd (het was mijn eerste ervaring met textiel en de naaimachine), heb ik het gevoel dat ik mezelf vooral in de weg heb gezeten en me niet heb ontwikkeld zoals ik had gewild.

Ook is één van mijn producten zo goed als mislukt.
Ik heb hierin een paar gehaaste keuzes gemaakt en een paar fouten gemaakt waardoor ik op een gegeven moment niet meer de tijd had om te schakelen naar een andere optie. Hoewel ik best veel extra tijd buiten de les heb gebruikt om het nog te redden, is het uiteindelijk niet gelukt. Ik heb van de rok wel foto en filmmateriaal, maar niet de productfoto’s die ik uiteindelijk had willen maken.
De rok is daarna weer ingestort. Ik moest mijn tijd besteden aan atelier, dus heb ik niet meer geprobeerd hem tijdelijk op te lappen voor een fotoshoot.
Ik sluit dit vak daarom ook niet met een verzadigd gevoel af.

6-5-2021

Dit was de laatste les die ik kon besteden aan de jurk, vanwege atelier. Ik was zeer gedemotiveerd toen ik mijn eerst zo stabiele jurk half ingezakt zag staan. Hoewel ik het eerst wilde opgeven, ben ik toch een stuk verder gekomen deze dag. Ik heb hier de bretels vastgemaakt aan de jurk. Ook heb ik een (niet zichtbaar op de foto’s helaas) hengsel aan de bovenlaag vastgemaakt, zodat het net een vuilniszak lijkt met een trekbandje. De jurk was goed draagbaar en bleef ook staan. Ik was heel blij, en dacht dat het eindelijk voorbij was. Helaas vond ik hem de twee weken daarna als een plasje vuilniszak op de grond ingestort. Achteraf gezien denk ik dat dit vooral kwam omdat de duct-tape vies was geworden in het stoffige lokaal en niet meer plakte. Hierdoor hadden de metalen frames geen houvast meer. Als er één stukje los is, stort de hele constructie in elkaar.

Ik heb gelukkig nog een paar proef-foto’s gemaakt die wel enigszins door de beugel kunnen. Het idee was een soort cliché-high fashion pose in een hele slechte, lelijke jurk naast een vuilnisbak. Blending into the environment en zo.

Ik heb besloten om de jurk gewoon Trashy. te noemen.

29-4-2021

Deze dag heb ik besteed aan het steviger maken van de rok. Dit leek effect te hebben. De rok was op het moment zelf erg stevig en ik was tevreden over het resultaat. Alleen was hij de week erna weer ingestort, en moest ik een deel opnieuw vastplakken.

Les 12
22-4-2021

Fotoshoot voor De Knuffelsjaal

Tussendoor was er tijd voor een fotoshoot in de studio. Ik heb hier alleen de sjaal gefotografeerd, omdat mijn rok voor mijn gevoel nog niet klaar was voor de studio.

Sterre en ik hebben voor elkaar model gestaan. Ik vond beide heel leuk om te doen. Ik had eerst niet het idee dat het zou lukken om goede foto’s te maken, maar met een beetje hulp van klasgenoten zijn er toch wel foto’s uitgekomen waar ik tevreden over ben.

Dit zijn mijn drie favorieten.
Ik heb de foto’s enigszins bewerkt, en alle kleuren iets meer geel gemaakt. Ik hoopte dat het hiermee beter bij de kleur en het gevoel van het product zou passen.

Hier nog de foto’s (onbewerkt) die wel oké waren maar het net niet hebben gered:

• 

• 

• 

Les 11
15-4-2021

Toen ik eindelijk door had wat ik écht moest doen, ging het een stuk sneller. Zie het filmpje hieronder voor hoe de rok er zonder constructie uitzag.

In eerste instantie wilde ik de paraplu stangen aan de rok vastnaaien, maar dat ging niet. De naald werd plakkerig toen hij door de duct tape heen moest. Vandaar dat ik uiteindelijk de stangen heb vastgetaped aan de rok. Dit werkte goed en was vrij stevig.

Vervolgens besefte dat ik vast zat aan deze constructievorm. Ik wist niet precies hoe ik dit nog vorm moest geven, en de rok moest laten staan. Ik heb een tijdje in de rok gezeten om hem van binnen uit elkaar te duwen. Ik probeerde eerst een cirkel aan de binnenkant te leggen, maar het lukte me niet om dat op die manier te bevestigen.
Vervolgens heb ik een schatting gemaakt van hoeveel ruimte er tussen elk paraplu-stangetje zit, en heb ik daar stukjes ijzerdraad voor afgesneden. Deze heb ik weer met duct-tape aan de rok bevestigd. Dit was wel stevig, maar vaak net niet stevig genoeg.

Dit was hoe de rok eruitzag toen nog niet alle onderdelen op hun plek zaten.

Aan het einde van de les begon hij eindelijk wat meer vorm te krijgen. Hij miste ongeveer drie lagen horizontaal skelet, wat heel lang duurde om te bevestigen. De rok was namelijk niet solide en stortte steeds in, waardoor het opmeten van de stukjes bijna onmogelijk was.

Achteraf gezien baalde ik dat ik niet eerst de constructie had kunnen maken. Dat was veel praktischer geweest. Ik durfde op dit moment niet nog te schakelen naar PVC, omdat ik dan de rok zelf ook opnieuw moest maken. Ik was bang dat ik dat niet zou redden. Daarom ben ik verder gegaan met dit plan, in de hoop dat ik er met veel doorzettingsvermogen nog iets uit zou krijgen.

Les 10
8-4-2021

Vanwege mijn materiaalkeuzestress had ik het project met een vriendin besproken. Omdat zij modevakschool had gedaan, bood ze aan om me te helpen. Dit heeft me ontzettend veel verder geholpen in mijn project.
Omdat ik twijfelde over PVC en geen ijzerdraad kon gebruiken, gaf ze me de tip om baleinen te gebruiken, omdat die volgens haar iets steviger zouden zijn.
Ik heb toen snel een pakket baleinen besteld en met haar afgesproken vóór de volgende les.

Eenmaal daar aangekomen kwamen we erachter dat de baleinen niet stevig genoeg waren. Sterker nog, ze waren echt heel slap. Toen moesten we improviseren, en hebben we samen twee paraplu’s gesloopt als basis voor de rok, rondom de taille. Deze hielden goed vorm.

Mijn vriendin had me geholpen met het opmeten van mijn taille en schouders, en het tekenen van het patroon. Dit bestond uit 8 zijdes, die we hebben uitgeknipt. Daarna heb ik een hele hoop vuilniszakken aan elkaar geplakt, en het patroon daar 8 keer op uitgeknipt.

De paraplu stangen hebben we verstevigd met duct tape.

Daarna hebben we er nog een randje duct tape omheen geplakt. Dit was bedoeld om een extra randje te vormen wat aan de naden van de rok genaaid kon worden.

Ze had me instructies gegeven voor het naaien van de rok. Deze had ik alleen verkeerd begrepen. Ik moest namelijk alleen de zomen aan elkaar naaien, en ik heb per ongeluk de eerste anderhalf vlakken helemaal los omgezoomd met de naaimachine. Weer een hoop verspilde tijd dus, maar wel een goeie oefening.

Les 9
1-4-2021

In deze les ben ik begonnen met het uitvoeren van mijn idee. Het moest een hoepelrok worden die je zou kunnen dragen, maar waar je ook met meerdere mensen in kan zitten, als een soort tent. Op die manier was de bedoeling dat je zelfs in corona tijden dichtbij elkaar kan zitten. Een soort schuil-rok. De functie is daarom dubbel. Mijn idee was ook om het een camouflage functie te geven. Een normale rok met een verscholen laagje vuilniszak, die je naar beneden kan rollen als je je wil verstoppen. Zo denken mensen dat je een vuilniszak bent en kan je gerust chillen met je vrienden onder je rok.

Als eerste heb ik geprobeerd om een skelet te maken voor de rok. Dit wilde ik doen met dik ijzerdraad wat ik vervolgens aan elkaar wilde puntlassen. Mijn idee was om een taille te maken die verstelbaar is, bijvoorbeeld met elastiek. Zo kon je hem strak om je middel dragen, maar ook losmaken en over je schouders doen, zodat je er in kon gaan zitten.

Gwen poseert in mijn frame

De frame begon vorm te krijgen, toen Aldo mij het advies gaf om te schakelen van materiaal, omdat ijzerdraad niet stevig genoeg zou zijn. Zijn advies was om PVC buizen te buigen en daar de constructie van te maken. Leon twijfelde of ijzerdraad stevig genoeg zou zijn, waardoor ik ook ging twijfelen. Ik heb een demonstratie bekeken van hoe je PVC buizen kan buigen en vormen.
Ik wist niet zeker of ik deze techniek wilde gebruiken. In eerste instantie stond ik ervoor open, maar ik vond het ergens ook weer geen prettig materiaal om mee te werken. Op een bepaalde manier te stug en te grof. Maar een goed alternatief had ik niet.

Les 8
25-3-2021

Materiaalproefjes

Deze les had ik de vorige keer gemist, dus moest ik hem inhalen. Het maken van de materiaalproefjes zelf vond ik hel leuk, maar ik had moeite om het te koppelen aan het eindproduct, omdat ik daar al een te vaststaand idee voor had. Dit kwam voornamelijk omdat ik aan het begin al twee verschillende ideeën had. Vandaar dat ik dit tweede product niet vanuit materiaalonderzoek heb ‘bedacht’.
Met Aldo’s advies heb ik nog geprobeerd om bepaalde elementen uit mijn idee te verwerken in de materiaalproefjes. Zo heb ik gespeeld met het idee van buitenkant en binnenkant, doorzichtig en niet doorzichtig.

Les 7
18-3-2021

Deze les voelde ik me niet geweldig en heb ik thuis gewerkt. Hier heb ik mijn nieuwe naaimachine uitgeprobeerd, en alvast een beetje onderzoek gedaan naar materiaal: kun je met vuilniszakken naaien? Schijnbaar wel!
(Waarom ik dat heb geprobeerd, zal ik later uitleggen…)

Les 6
11-3-2021

Dit was de dag van de tussentijdse presentaties. Deze dag viel me zwaar, omdat ik opeens besefte dat ik mijn producten niet zo goed vond, en ik geen idee had wat ik aan het doen was.

Voor de tussentijdse presentatie had ik een nieuw model van mijn sjaal gemaakt (zie later productfoto’s). Deze heb ik toendertijd niet gefotografeerd, omdat ik rond die periode heel slecht in mijn vel zat en niet de motivatie had om er een fatsoenlijke foto van te maken. Ook werd er toen gehaast geschakeld naar het volgende product, waardoor ik later pas tijd had om fatsoenlijke foto’s van dit nieuwe model te maken.

Voor deze versie (zie les van 22-4-2021) had ik een bestaande sjaal gebruikt, die met de kanten aan elkaar had genaaid zodat hij wat smaller werd. Voor de handen heb ik een andere stof gebruikt. Beide onderdelen waren ongeveer licht gebroken geel. Die kleur vond ik passen bij het thema, omdat het vrij neutraal maar toch warm is, en een soort vrolijkheid uitstraalt.
Bij deze poging heb ik wel rekening gehouden met de naad, en geprobeerd meer ruimte over te houden, zodat ik hem nog kon omdraaien en mijn vingers erin pasten. Dit is gelukt.
Alleen is hetzelfde probleem hier weer voorgevallen: de steken waren te groot, waardoor de stof bij het binnenstebuiten keren nog steeds naar buiten kwam en begon te rafelen. Dit was bij deze stof bijna nog erger dan bij de vorige.

Les 5
4-3-2021

Tijdens deze les was er ruimte voor een soort tussentijdse productfotografie waar we ons product vooral moesten testen op de doelgroep. Mijn mock-up sjaal zag er als volgt uit:

Hij is aan elkaar genaaid met de hand, wat een ontzettende rotklus was, als ik heel eerlijk ben. Ook gaf het niet een heel net resultaat, vooral bij de vingers.
Omdat de steken te groot waren, kwam de binnenkant van de zoom naar buiten en werd de rand rafelig. Ook kwam er hier en daar wat van de vulling mee naar buiten. Niet heel smakelijk dus.

Tijdens de les heb ik Jan model laten zijn voor mijn sjaal. Dit was vooral omdat hij het lichtste shirt aanhad, en dus het meest contrast veroorzaakte.

Na de mening van meerdere mensen hebben gevraagd, kwam ik erachter dat de sjaal te kort was. De lengte was net onhandig en er kon niet genoeg mee ‘gedaan’ worden. Sterker nog, wanneer je hem probeerde om te slaan, zou je eerder stikken dan warm blijven.
Ook was de opvulling te dik, waardoor hij niet heel flexibel werd.

Les 4
18-2-2021

Hier ben ik opnieuw begonnen met het naaien van de handen. Ik heb hier wat meer ruimte overgelaten voor de naad. De stof is zacht fleece en zwart.
De zachte stof is prettig, warm en doet denken aan een zacht dekentje. Het is ook vrij makkelijk vormbaar en te knippen. De kleur zwart is ook heel neutraal en maakt het daarom ook wat meer gender-neutral.
Ik twijfelde eerst of ik het met de naaimachine wilde doen, maar omdat dit best een ingewikkeld patroon was voor een beginner heb ik besloten om het met de hand te naaien.
Dat was misschien een vergissing. Dit heeft ontzettend veel tijd gekost, en ik heb het grootste deel thuis moeten afmaken.

Ik heb de handen uiteindelijk ‘fatsoenlijk’ opgevuld met watjes.

Les 3
11-2-2021

Tijdens deze les heb ik eerst een 3D-schets gemaakt voor de rok met armen. Dit was om een beetje een voorstelling te maken van hoe het eruit zou kunnen zien. Tussendoor had ik een gesprek met Aldo en ben ik tot de conclusie gekomen dat ik met het idee van de sjaal met armen ga werken.

Tussendoor heb ik daarvoor een moodboard gemaakt.
Dit om voor mezelf op een rij te krijgen welke kleur en textuur ik het wilde maken. Mijn idee was om de doelgroep zo breed mogelijk te maken. Hoewel het wel een zacht en misschien wat vrouwelijk ontwerp is, was mijn intentie om het voor zowel mannen als vrouwen te maken. Vandaar als eerste de optie om de neutrale kleuren te gebruiken.

Daarna ben ik begonnen met stof verzamelen om het van te maken. Deze zachte kleur wit vond ik passend omdat het een heel kalmerend effect heeft. Dit zou in mijn ogen iets toevoegen aan het troostende gevoel dat de sjaal moet hebben. Het is namelijk bedoeld voor mensen die zich eenzaam voelen in de pandemie en menselijk aanraking missen.

Ik ben begonnen de handen uit te knippen en aan elkaar te naaien. Achteraf besefte ik dat ik totaal geen verstand had van naaien, en dat ik een foutje had gemaakt. Ik had geen ruimte overgehouden voor de naad, waardoor ik de handschoenen niet binnenste-buiten kon keren. Er was daarna niet meer genoeg van deze stof om ze opnieuw te maken, dus dit probeersel moest helaas beëindigd worden.
Wel heb ik vast geprobeerd om de hand op te vullen met watjes, om te kijken wat het effect zou zijn. Dat beviel wel.

De half-opgevulde hand.

Les 2
4-2-2021

Ik had bij het begin van de les twee ideeën.
1. Een kledingstuk/object voor eenzame/geïsoleerde mensen
2. Een kledingstuk/object voor mensen de alle lichamelijke behoeftes willen vervullen tijdens het werken of studeren. Eten, drinken, douchen, etc.

Het eerste idee was gebaseerd op de toenemende eenzaamheid in corona tijden. Als eerste had ik een idee voor een soort hoepelrok/jurk waarop schermpjes bevestigd zijn, zodat je altijd op een veilige manier bij je geliefden kan zijn. Je hoeft alleen maar even naar beneden te kijken en ze zijn bij je.

Eerste moodboard voor de rok. Het eerste idee was om ouderwetsere elementen te combineren met sci-fi elementen. Het klassieke idee van een hoepelrok gecombineerd met de moderne technologie van de schermpjes en de continue bereikbaarheid.

Eerste schetsen voor de schermpjes-rok.

Na een gesprek met Aldo over mijn plannen werd ik aangemoedigd om meerdere ideeën uit te proberen en daar ook schetsen voor te maken. De feedback was: brengt technologie ons echt het gevoel van samen zijn, of versterkt het juist de eenzaamheid?

Zo kwam ik op het idee om een soort sjaal te maken waar een hand of handen aan vast zitten, zodat het voelt alsof er iemand een arm om je schouder legt.

Als alternatief een soort armen-toestel waarmee je echt van een afstand kan interacteren met je omgeving. Je kan zo iemand een knuffel geven zonder je eigen armen te gebruiken.

De armen-constructie kan ook vast zitten aan een rok, in plaats van achter een rug bijvoorbeeld.

Les 1
28-1-2021

Voor deze les moesten we voor elkaar een portemonnee ontwerpen. Daarvoor moesten we elkaar eerst interviewen om erachter te komen wat de perfecte portemonnee voor die persoon zou zijn. Ik heb Yoëlle geïnterviewd.

De aantekeningen over haar portemonnee-wensen.

Eerste schetsen

De mockup

Prototype